Krótka historia autorstwa

Wspaniały srebrny relikwiarz podarowany przez biskupa de Quelen w imieniu diecezji paryskiej jest dziełem niezwykle utalentowanego złotnika Charlesa Odiota, który otrzymał złoty medal za to arcydzieło na Wystawie w 1827 roku.

25 kwietnia 1830 r. uroczysta procesja przeszła przez Paryż z placu przed katedrą Notre Dame. W procesji uczestniczyło tysiąc Sióstr Miłosierdzia, a wśród nich młoda Katarzyna Labouré, która właśnie przybyła z rodzinnej Burgundii.

Relikwiarz umieszczono za i nad ołtarzem głównym. Zwieńczają go srebrne figury przedstawiające św. Wincentego w chwale, wznoszącego się do nieba, z czterema cherubinami niosącymi symbole wiary (kielich), nadziei (laska z wężem), miłości (róg obfitości) i Kościoła (krzyż).

Po obu stronach, na cokole, umieszczone są dwie sieroty, chłopiec i dziewczynka, z oczami utkwionymi w twarz świętego, do którego zdają się modlić.

Bogate stroje wybrane do okrycia relikwii św. Wincentego wyraźnie kontrastują z tym, co święty nosił przez całe swoje życie. Naszą uwagę zwraca wspaniała alba z haftowanego tiulu i stuła z fioletowego jedwabiu, bogato haftowana złotem. Twarz świętego jest woskowa, podobnie jak dłonie, w których umieszczono malowany i lakierowany drewniany krzyż.

Mówi się, że krzyża tego używał św. Wincenty, gdy towarzyszył Ludwikowi XIII w chwili śmierci. Na krzyżu tym, którego trzy ramiona u dołu pokryte są srebrem, zawieszone jest ciało wykonane z kości słoniowej. Pod stopami Jezusa Ukrzyżowanego znajduje się niewielki, podłużny relikwiarz ze srebra, ozdobiony kryształami, w środku którego umieszczone są fragmenty prawdziwego krzyża i relikwie św. Wincentego. Pod krzyżem stoi koralowa figura Matki Bożej niosącej Dzieciątko Jezus, a u jej boku mały Jan Chrzciciel niosący krzyż.